Bijna 3 maart…
25 februari 2014
Elke maand schrijft een medewerker aan Tick, Tick, Boom! een column over de musical. Muzikaal Leider Hans Kaldeway schrijft over de repetities voor de musical. Het is bijna 3 maart, de dag van de eerste try-out van Tick, Tick, Boom!.
Kijk: het gaat natuurlijk helemaal niet om die 30, of bijna 30. 30 is maar een getal. Het gaat om je verwachtingen en je dromen. En dat in combinatie met het echte leven. En hoe je daar dan weer mee omgaat. Dat geldt voor alle leeftijden. Zeker in deze tijd, waarin de tevredenheid over jezelf voor een groot deel wordt bepaald door wat je over anderen op Facebook leest. En ik geef toe: als ik lees over iemands successen, of het nu een musicus of een politicus is, ik wil altijd zijn/haar leeftijd weten…
Foto: Piet van der Veen
Laatbloeier
Ik ben zelf nogal een laatbloeier. Na 6 jaar universitaire studies en twee en een half jaar werk aan de universiteit had ik mijn draai nog niet gevonden. Ik zag dat ik op dat pad niet verder moest. Zonder een heel duidelijk doel besloot ik om het ‘gewoon in de muziek te proberen’. Uiteraard kwam dit niet zomaar uit de lucht vallen, ik deed altijd al heel veel met muziek, maar dan als liefhebber. Met een gezonde dosis naïviteit, een flinke portie geluk, een snufje pure toeval, het vertrouwen van anderen en op gezette tijden een schop onder de kont van een geliefde ben ik gekomen waar ik nu ben.
Mijn carrière voltrekt zich niet via een continu stijgende lijn. De weg is, nog steeds, bezaaid met hobbels en kuilen. Maar als het me lukt om in plaats van slechts vooruit of achteruit te kijken, ook eens van het huidige uitzicht te genieten, kan ik daar heel blij van worden.
Zes mensen, 3 weken
Zoals nu. We zitten in de derde repetitieweek van Tick Tick Boom! Ik houd erg van repeteren. Nog niet de zenuwen door de mogelijke verwachting van het publiek, nog niet de druk van dat het ‘nu moet gebeuren’. Met 6 mensen in een repetitielokaal, 3 weken lang, met als enige focus: het gezamenlijk maken van iets moois, met het materiaal van Jonathan Larson en de vertaling van Koen van Dijk. Je mag nog uitproberen, dromen, er mogen dingen mislukken, het mag nog helemaal ‘over the top’.
Dat John, Renée en Sander mooi kunnen zingen wist ik natuurlijk al, maar ik krijg nu ook, als één van de eersten, hun acteerprestaties te zien. Wat een voorrecht! Ik zag intense, ontroerende scènes, waar ik een flinke brok van in m’n keel kreeg, maar ook ongelofelijk grappige momenten. Een belangrijke en mooie periode, waarin de individuen een groep vormen. Tegelijkertijd tikt op de achtergrond de tijd door, 3 maart is de eerste voorstelling….
Bijna 3 maart, en al heel wat bereikt…
