Koen van Dijk over Tick, Tick, Boom!
24 oktober 2013

Elke maand schrijft een medewerker aan Tick, Tick, Boom! een column over de musical. Koen van Dijk, de regisseur van Tick, Tick, Boom!, neemt de aftrap. Hij heeft het script vertaald en bewerkt voor de Nederlandse versie van de musical.

Tick, Tick Boom! is een pop-rock-musical geheel naar mijn smaak. Het druist in tegen alle vooroordelen die er over musicals bestaan. De muziek is geweldig, de inhoud is serieus, de vorm is grappig en verrassend. Dit type musical (de Off-Broadway-musical) wordt in Nederland niet of nauwelijks gespeeld, terwijl er in mijn ogen wél belangstelling voor is. De tijd is rijp om dit nieuwe sub-genre onder de aandacht te brengen. Dit theaterstuk betekent een enorme verrijking voor het huidige theaterlandschap. Hier kunnen we een nieuw publiek mee bereiken.

Verwantschap

Ik voel me enigszins verwant met Jonathan, de hoofdpersoon van deze musical. Net als Jonathan heb ik op mijn negenentwintigste mijn baan opgezegd en voor het theater gekozen. Larson schreef op zijn negenentwintigste Rent, wat een wereldsucces werd. Mijn grote eerste productie was Cyrano. Geen wereldsucces, maar het heeft me wel over de wereld gebracht: van Broadway tot Tokio. Toch niet gek voor een Nederlands theatermaker. Zowel voor Larson als voor mij was het steuntje in de rug van een grote, belangrijke naam in het vak (Stephen Sondheim) een enorm belangrijke impuls.

Als student ben ik op ‘audiëntie’ bij Sondheim geweest om hem mijn werk voor te leggen en met hem te praten over dat geweldige, allesomvattende vak waar ik op dat moment alleen maar van kon dromen. Jonathan Larson deed dat ook, in de tijd dat hij Tick Tick Boom! schreef. Het feit dat zo’n grote persoon de tijd nam om me te woord te staan en me serieus nam, is van cruciaal belang geweest in het eindeloos doorzetten, veranderen, aanpassen en almaar niet opgeven.

Steun en inspiratie

Als artistiek directeur bij M-Lab heb ik veel gesproken met jonge theatermakers zoals Jonathan Larson. Jonge mensen die de workshops voor schrijvers en componisten bijwoonden (net als de workshops zoals ze in Tick Tick Boom! worden beschreven) , die ploeteren en zwoegen om hun artistieke ‘ei’ te leggen. Ik ben vaak in de gelegenheid geweest om jonge theatermakers te steunen zoals ikzelf gesteund ben en zoals Jonathan Larson gesteund is. Die ervaring heb ik ook bij het vertalen/bewerken van Tick, Tick, Boom! kunnen gebruiken!

Kruispunt

Natuurlijk gaat dit verhaal niet alleen over theatermakers op hun negenentwintigste, het gaat meer in het algemeen over mensen op een kruispunt in het leven. En nu ik ouder ben, weet ik dat er meerdere momenten met zo’n kruispunt zijn; ik kwam ze ook tegen op mijn negenendertigste en ook op mijn negenenveertigste. Dit is een verhaal van ‘hier en nu’. Over doorzetten, je hart volgen, op zoek gaan naar kruiwagens en erkenning. Over identiteit en authenticiteit. Een goed gelukte kleine musical: er is een puur persoonlijke vorm gevonden voor een persoonlijk verhaal!